Οι παραθυρεοειδείς αδένες βρίσκονται στην οπίσθια επιφάνεια και σε στενότατη ανατομική σχέση με το θυρεοειδή, είναι συνήθως 4 (υπάρχουν αρκετές παραλλαγές σε ότι αφορά τόσο τον αριθμό αλλά και την εντόπισή τους) και εκκρίνουν την παραθορμόνη, μια εξαιρετικά σημαντική ορμόνη για τον οργανισμό, που συμμετέχει και ρυθμίζει το μεταβολισμό του ασβεστίου μαζί με την καλσιτονίνη και τη βιταμίνη D.
Οι παθήσεις των παραθυρεοειδών που αντιμετωπίζονται χειρουργικά είναι οι εξής:
1. Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός λόγω
α. Μονήρους αδενώματος
β. Διάχυτης υπερπλασίας ή Νόσου πολλαπλών αδένων
γ. Παραθυρεοειδικής κακοήθειας
2. Δευτεροπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός λόγω Χρόνιας Νεφρικής Ανεπάρκειας και Τριτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός όπου επί εδάφους Δευτεροπαθούς αναπτύσσεται αυτονομία παραθυρεοειδικού ιστού.
Η επέμβαση εκλογής είναι η παραθυρεοειδεκτομή, κατά τη διάρκεια της οποίας, γίνεται πλεόν σε όλα τα εξειδικευμένα κέντρα ενδοκρινών αδένων διεγχειρητική μέτρηση της παραθορμόνης προς επιβεβαίωση της ορθής εκτομής. Η παραθυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, διαμέσου μιας μικρής εγκάρσιας τομής 1,5-2,5 εκατοστών στο κατώτερο τμήμα της πρόσθιας επιφάνειας του τραχήλου, κατά μήκος μιας φυσικής δερματικής πτυχής, όπως ακριβώς και η θυρεοειδεκτομή.
Η μετεγχειρητική πορεία είναι εξαιρετική και ο/η ασθενής εξέρχεται από την κλινική σε λιγότερο από 24 ώρες από την εισαγωγή του/της
Το μετεγχειρητικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο.
Tα τελευταία χρόνια επίσης χρησιμοποιούνται σε μερικά κέντρα όλο και συχνότερα νέες μέθοδοι όπως η βιντεοενδοσκοπική παραθυρεοειδεκτομή με ή χωρίς εμφύσηση αερίου, η ελάχιστα επεμβατική ραδιοϊσοτοπικά καθοδηγούμενη παραθυρεοειδεκτομή (MIRP) και η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή υποβοηθούμενη από βιντεοκάμερα (MIVAP), που κερδίζουν σιγά σιγά επί συγκεκριμένων ενδείξεων την εμπιστοσύνη της επιστημονικής κοιλότητας.
